Het doorgaans o zo benijdenswaardige Griekse klimaat heeft zich deze week van zijn minder fraaie kant kant laten zien. De schijnbaar onophoudelijke regenval in en rond Athene was uiteraard de hele week gespreksonderwerp nummer één, en de gevolgen van het noodweer waren op sommige plaatsen ronduit desastreus.

De dreigende extreme weersomstandigheden waren blijkbaar aangekondigd tijdens de voorafgaande Griekse weerberichten, maar ikzelf had geen flauw idee wat er deze week zat aan te komen. Ik kijk zelden weerberichten, en het weekend ervoor was zoals gewoonlijk relatief zonnig geweest. Niets liet me vermoeden wat op komst was, dus “imagine my surprise” toen ik maandagochtend op weg naar het werk ter hoogte van Iraklio plotseling overvallen werd door een plensbui van bijna bijbelse proporties. Menige straat van mijn pendelroute stond in eem mum van tijd onder water. Niet in die mate dat je er niet meer met de wagen doorraakte, maar genoeg om voetgangers het oversteken te beletten. En om het belspel dat op de lokale Atheense radiozender aan de gang was te beheersen:

“En we hebben een deelnemer aan de lijn… Goeiemorgen beste luisteraar, hoe heet je en vanwaar bel je?”

“Ik heet Kostas en bel vanuit Agia Paraskevi”

“Ah, Agia Paraskevi…. regent het daar nu ook zo hard?”

Ook op het werk was het natuurlijk gespreksthema bij uitstek, met de nodige ludieke opmerkingen over hoe ik het Belgische weer had laten overkomen.

De volgende dag gaf – in Athene zelf althans – de indruk dat het noodweer slechts een eendagsfenomeen geweest was. En ook de tocht naar het werk op woensdagochtemd gebeurde onder een relatief stralende zon en bij een aangename temperatuur van boven de 20 graden. Tegen de namiddag bleek dit echter ijdele hoop: opnieuw gingen de hemelsluizen boven Athene open. En dat zouden ze voor de rest van de week met ongebruikelijke regelmaat opnieuw doen.

In Athene zelf viel de impact uitdeindelijk nog wel mee. Nieuwsberichten toonden dat verschillende gebieden in het westen van Attica, de ruimere provincie, er heel wat dramatischer aan toe waren. De steden Mandra, Megara en Nea Peramos, zo’n 30 km ten westen van Athene, bleken tegen dinsdagavond voor grote delen ondergelopen, met verschillende dodelijke slachtoffers tot gevolg.  Ook in andere delen van Griekenland, met name het eiland Symi, moest de noodtoestand afgeroepen worden. Uiteindelijk zouden 20 mensen het leven laten. Het nieuws bereikte blijkbaar ook België, want m’n moeder stuurde me woensdagnamiddag een berichtje om te horen wat er precies aan de hand was. Het nieuws van overstromingen in Athene had haar bijna een hartaanval bezorgd.

De hele storm kreeg ondertussen de naam Evridiki, of Eurydice, naar een van de mooiste godinnen uit de Griekse mythologie. Evridiki was blijkbaar zo mooi dat echtgenoot Orpheus haar na haar dood uit de onderwereld ging terughalen. Persoonlijk zie ik de analogie niet tussen een goddelijke schoonheid en een dodelijk natuurfenomeen, maar dat zal misschien aan ongenuanceerde kennis van de Griekse folklore liggen. Dit soort van tropische stormen in het Middelandse-Zeegebied blijkt trouwens ook een verzamelnaam te hebben, leerde ik van m’n vrouw: een medicane. Een samensmelting van de termen “mediterranean hurricane”, of mediterraanse orkaan. Een medikaan dus. Laat ons hopen dat dergelijke medikanen van zeldzame aard zijn. Als Evrdiki mijn moeder al bijna een hartaanval bezorgde, dan wil ik niet weten wat toekomstige goddelijke weerfenomenen met haar gaan doen.