Het is bijna precies een jaar geleden dat ik als vrijwilliger ging helpen in het door bosbranden geteisterde Mati. De ravage die ik toen had aangetroffen, stonden dat hele jaar op het netvlies gebrand. Nu, een jaar later, trok ik opnieuw naar Mati om te kijken hoe het Griekse kuststadje er ondertussen aan toe was.

Iedereen herinnert zich ongetwijfeld het drama dat zich op 23 juli 2018 voltrok rond Athene: in de namiddag verspreidden enkele bosbranden door aahoudende hitte en sterke rukwinden zich razendsnel naar woonoorden ten oosten (Mati, Rafinha, Nea Makri) en ten westen (Kineta) van Athene. De uiteindelijke balans: 102 doden, nog veel meer gewonden, en honderden beschadigde – en in veel gevallen volledig uitgebrande – woningen. Toen ik vijf dagen later als vrijwilliger ging helpen in Mati, werd ik persoonlijk geconfronteerd met de verwoesting die het inferno er had aangericht. Mati was toen een spookplaats. Nog meer dan de de misselijkmakende brandgeur en de materiële vernieling, was het de doodse stilte die me was bijgebleven. Het was op dat moment moeilijk te geloven dat Mati ooit weer zou kunnen terugkeren naar de vergane status van gezellig, toeristisch kuststadje. Nu de ramp alweer een jaar achter ons ligt – wat gaat de tijd toch snel – wilde ik zien wat ondertussen van Mati geworden is, en dus trok ik afgelopen maandag opnieuw met de auto naar de toenmalige plaats des onheils.

Het goeie nieuws: er is weer leven in Mati. Eigenaars van in tact gebleven huizen zijn grotendeels teruggekeerd. Zelfs in woningen die deels beschadigd werden, valt opnieuw gepraat en zelfs gelach te horen. Mensen zitten weer op hun terras te genieten van de Griekse zomerzon. Voorzien van water, elektriciteit en andere basisbehoeften, voor zover ik kon opmaken. En die intense brandgeur die er vorig jaar nog hing, is weg. Of daarmee ook het gevaar voor de gezondheid volledig verdwenen is, is natuurlijk wat anders. Heel wat huizen dateren nog van de jaren 50, en bevatten god-weet-welke schadelijke materialen die mogelijk nog steeds in de lucht aanwezig zijn.  Maar je kan tenminste weer door de straten wandelen zonder meteen onwel te worden.

Ook de horecazaken aan de haven van Mati verwelkomen opnieuw locals én toeristen. Er wordt weer gezellig gekuierd op de Leoforos Poseidonos, de straat die langs de kust loopt. Ik was zelfs aangenaam verrast door het aantal aanwezige toeristen in deze hoofdstraat. In het haventje zelf, vorig jaar nog het decor voor alle vrijwilligersacties zoals het koken van pasta en het verzamelen van gedoneerde goederen, zitten mensen opnieuw te genieten van een borrel met zicht op zee, terwijl op het naburige basketpleintje intensief gesport wordt.  De zorgeloze sfeer van weleer lijkt er op het eerste zicht teruggekeerd. Het is uiteraard een oppervlakkige indruk. Bij de mensen die vorig jaar rechtstreeks betroffen waren, is het trauma verre van verwerkt, zo blijkt althans uit de recente interviews met de betrokkenen in de Griekse pers. Maar het is alvast een goed teken dat het leven in Mati opnieuw gekenmerkt wordt door een  zekere dagdagelijkse routine.

Helaas werd even snel duidelijk daar er nog heel wat werk voor de boeg is. De huizen die vorig jaar volledig vernield werden door de vuurzee, staan er nog steeds in dezelfde afgrijselijke staat. Afbraakwerken zijn er niet of nauwelijks uitgevoerd. Naar verluidt moet in heel wat van de woningen eerst nog steeds de asbest verwijderd worden, en dat blijkt geen sinecure. Tussen de uitgebrande woningen liggen dan weer vaak uitgebreide, dorre vlaktes. Het zijn de gebieden waar vroeger bomen en andere flora stonden, die door het inferno volledig in vuur en vlam gezet werden. De restanten van deze verbrande bomen en planten werden ondertussen verwijderd, in tegenstelling tot de uitgebrande huizen. Het zorgt echter voor heel wat gebieden in Mati waar nu een absolute leegte heerst. Wat tristesse betreft, moet de aanblik van deze vlaktes nauwelijks onderdoen voor het beeld van de uitgebrande woningen. En ook al is er intussen een zekere normalisering en dagelijkse routine teruggekeerd, zolang delen van het straatbeeld overheerst worden door dergelijke taferelen, blijft het voor iedereen in Mati onmogelijk om het drama echt achter zich te laten.

Meer foto’s en video’s van mijn nieuwe bezoek aan Mati zijn te vinden op mijn Instagram-account.