Dinsdag 7 september 1999, 14u56 Griekse tijd. De nietsvermoedende Atheners voelen plots de grond onder zich daveren als nooit tevoren. De inwoners van de Griekse hoofdstad ondervinden geregeld wel eens de impact van een aardbeving, maar geen enkele daarvan kwam in de buurt van wat de hoofdstedelingen op deze noodlottige dindsdag voelen. Achteraf wordt duidelijk waarom: in tegenstelling tot de eerdere bevingen waarvan het epicentrum steeds relatief afgelegen in Griekenland werd opgetekend, bevindt het epicentrum zich ditmaal op amper 18 kilometer van het centrum van Athene, aan de voet van de Parnitha-berg.

De beving, die in de talloze Atheense flatgebouwen als de armageddon aanvoelt, duurt welgeteld vijftien seconden. Vijftien seconden waarin vele Atheners doodsangsten uitstaan. Voor heel wat onder hen blijft het helaas niet bij angst: tientallen gebouwen storten in, ettelijke mensen raken bedolven onder het puin. De ramp zou uiteindelijk aan 146 mensen het leven kosten. De aardbeving staat vandaag te boek als de dodelijkste natuurramp van de afgelopen vijftig jaar in Athene, en bij uitbreiding in heel Griekenland. Zelfs de tragische Atheense bosbranden van 2018 eisten minder levens.

Wanneer na afloop van de ramp de schade wordt opgemeten, blijkt dat de noordwestelijke voorsteden van Athene in de buurt van het epicentrum het hardst getroffen zijn: Acharnes, Ano Liosia, Nea Filadelfia, Peristeri, en Metamorfosi. Verschillende stadsdelen lijken plots een slagveld. Uiteindelijk zou nog dagenlang gezocht worden naar inwoners onder het puin. Velen worden dood teruggevonden. Uit de restanten van de de Ricomex-fabriek worden maar liefst 39 doden uit het puin gehaald, Ook in een volledig ingestort flatgebouw op de hoek van de straten Psichari en Chrisolora in Metamorfosi laten niet minder dan 16 mensen het leven. Maar het waren de getuigenissen van de buren en vrienden die wèl levend vanonder het puin gehaald werden, die de gruwel van de ramp pas echt duidelijk maakten. Zij die het konden navertellen, getuigden over de afschuwelijke manier waarop ze ouders, kinderen of familieleden soms voor hun eigen ogen zagen sterven, terwijl ze zelf nog urenlang onder het puin probeerden te overleven, wachtend op hulp waarvan ze niet wisten of die er ooit zou komen.

MEER INFORMATIE:

De Grexpat: Athene, twintig jaar na de vijftien dodelijkste seconden

NRC: Aardbeving in Athene eist 49 mensenlevens

De Volksrant: Aardbeving Athene eist ten minste 32 levens