Wat een zinderend WK is het al geweest voor ons Belgen. Halve finale na ware thrillers tegen Japan en Brazilië, en misschien wordt het nog mooier. Wat lijken die “routinezeges” tegen Panama en Tunesië alweer een eeuwigheid geleden.

En natuurlijk steekt het wel om dit moment van Belgische glorie vanuit het buitenland te moeten meemaken. Want wat moet de sfeer in België op dit moment fantastisch zijn. Maar goed, het heeft ook wel iets om dezer dagen hier in Athene als een van de weinige Belgen rond te lopen. Om gelukwensen te krijgen van Griekse werkcollega’s die ik voorheen niet eens kende. Om de Grieken te horen zeggen dat de Belgen het meest indrukwekkende team van het hele WK zijn. Om de bewondering te zien voor het Rode Duivels-truitje waarmee ik momenteel zo’n drie dagen per week rondloop in Athene.

De wedstrijden van de Duivels bekijken tussen een massa uitzinnige landgenoten ziet er hier uiteraard niet in. Maar het lukt toch best om voor sfeer te zorgen. Na de drie groepswedstrijden buitenshuis gezien te hebben (zoals beschreven in mijn vorig bericht), werd de 1/8e finale tegen Japan pas de eerste wedstrijd waarvoor ik gewoon thuisbleef, in onze flat in Metamorfosi. Omdat het “maar” Japan was, en ik net als alle

andere Belgen ervan uitging dat dit alweer een simpele routinezege ging worden. Zaten we er even met z’n allen naast, niet? Als ze in Metamorfosi nog niet bewust waren dat er een Belg onder hen woont, dan hebben ze het wel geweten toen de 3-2 viel in de allerlaatste minuut. De hele buurt heb ik wakker geschreeuwd vanop m’n balkon.

De kwartfinale Brazilië ging uiteraard nooit een routinezege worden, en dus was alleen thuis kijken geen optie. De Belgische ambassadeur in Griekenland had opnieuw alle Belgen in Athene uitgenodigd in zijn privé-residentie in Psychiko, waar hij Belgisch bier, frieten en een groot scherm voorzien had. Met een 50-tal Belgen zagen we hoe de Duivels geschiedenis schreven door de vijfvoudige wereldkampioen uit te schakelen. Na de historische zege ging ik met nog een viertal andere Belgen richting Kolonaki, om de kwalificatie voor de halve finale te vieren. Met dank aan mijn vrouw, die was thuisgebleven om voor ons zoontje te zorgen. Foto’s van Brazilië – België bij de ambassadeur zijn te vinden op mijn Instagram-account.

En nu wacht de halve finale. Omdat de ambassadeur wegens logistieke beperkingen deze keer geen samenkomst kon organiseren, namen de leden van de Vlaamse Kring zelf het heft in handen: vanavond zijn de Belgen in Athene te vinden in de James Joyce Irish Pub in Thiseio, centrum Athene, voor hopelijk alweer een historische wedstrijd. De Fransen bekijken de wedstrijd dan weer in cocktailbar Meerkat in Koukaki. Misschien kan daarna nog verbroederd worden in het centrum van Athene. Voetbal is en blijft tenslotte een feest.