Deze weken staan in heel wat landen in het teken van het WK voetbal. Het toernooi is zowat halfweg, en met de knock-outfase in zicht, neemt de WK-koorts en het enthousiasme ook toe in België, volgens wat ik meekrijg. Gelieve tussen de feestjes door een beetje medelijden te hebben met de Belgische voetbalfans die de knalprestaties van de Rode Duivels moeten volgen vanuit het buitenland. En al zeker voor de Belgen die zich in een land bevinden dat zich niet eens wist te kwalificeren voor het WK. Belgen zoals ik, dus.

De Grieken zijn er deze keer niet bij, en dat tempert in Athene toch wel aanzienlijk de interesse voor het WK. Hier geen zogenaamde public viewings zoals in België. Wie de wedstrijden wil zien in publieke sfeer, moet zijn toevlucht nemen tot de Atheense bars (die de wedstrijden doorgaans tonen zonder geluid, ook niet ideaal voor de sfeer natuurlijk). Of de wedstrijden in huiselijke sfeer bekijken, met collega-fans. Alle wedstrijden worden uitgezonden op de staatszender ERT (de Griekse versie van de VRT, zeg maar), dus gelukkig kan iedereen met kabel of antenne de wedstrijden bekijken. En de Grieken kijken zeker, maar dus thuis. En zonder veel enthousiasme.

Als Belg neem ik geen genoegen met de wedstrijden van de Duivels thuis op m’n eentje te bekijken. Ik wil sfeer. De eerste wedstrijd van de Duivels tegen Panama (vorige week maandag om 18u Griekse tijd)  bekeek ik noodgedwongen nog vanop het werk. Gelukkig werk ik bij een aanbieder van sportweddenschappen: geen gebrek aan TV-schermen hier, en evenmin aan voetbalminnende collega’s, waarvan de meesten – bij afwezigheid van hun eigen Griekse nationale ploeg – de Rode Duivels best wel een warm hart toedragen. Voldoende sfeer voor wat uiteindelijk toch maar een routinewedstrijd tegen een zwak broertje als Panama moest en zou worden.

De tweede wedstrijd van de Duivels (afgelopen zondag tegen Tunesië) kon ik dan wel weer samen met landgenoten bekijken. Hans, een sympathieke Leuvenaar die ik leerde kennen via de activiteiten van de Vlaamse Kring in Griekenland, had namelijk zijn flat in Glyfada opengezet voor mezelf en andere Belgische voetbalfans in Athene. Alles was aanwezig voor een fijne sfeer: een 15-tal landgenoten (kinderen incluis), eten (voorzien door de Griekse echtgenote van Hans), Belgisch bier (zelf had ik twee flessen Kriek mee) en een sterke prestatie van de Rode Duivels, resulterend in een 5-2-overwinning.

Voor de derde wedstrijd van de Duivels, komende donderdag tegen Engeland, kreeg ik (samen met de andere leden van de Vlaamse Kring) afgelopen weekend een uitnodiging binnen van de Belgische ambassadeur in Griekenland, de heer Liebaut, om de wedstrijd in zijn privé-residentie te bekijken. De ambassadeur is niet alleen een sympathiek man, maar ook een redelijke sportfanaat, en het is niet de eerste keer dat hij dergelijk initiatief onderneemt. Vorig jaar nodigde hij alle Belgen ook al uit voor de kwalificatiewedstrijd van de Rode Duivels tegen Griekenland. Zo gezellig dat zelfs de Belgen met een hekel aan voetbal erop afkwamen.

Deze keer kwam de uitnodiging echter te laat: de wedstrijd tegen Engeland bekijk ik samen met een paar Engelse vrienden in het centrum van Athene. Reeds afgesproken lang voordat de mail van de ambassadeur binnenkwam. Gezien beide landen ondertussen al gekwalificeerd zijn voor de de volgende ronde en deze wedstrijd bijgevolg geen spankracht meer heeft, wordt het eigenlijk gewoon een gezellig avondje uit in het centrum, met Engelse vrienden, zonder stress. De spanning houden we dan wel voor de 1/8e finale. Tegen wie de Belgen dan spelen, is nog niet bekend. Waar en met wie ik de wedstrijd ga bekijken, ook niet. Maar dat er sfeer zal zijn, weet ik nu al. Zelfs al moet ik er helemaal zelf voor zorgen.