Augustus in Athene. De anders zo drukke en chaotische Griekse hoofdstad lijkt deze tijd van het jaar steeds weer een oase van rust. Griekenland is in zoveel opzichten een land van tegengestelden, dus hoeft het me eigenlijk niet meer te verbazen dat Athene dat ook is.

Maar toch blijft het steeds opnieuw wennen aan de plotse stilte van de Atheense zomer. Ook al is het ondertussen alweer m’n derde. Voor wie een heel jaar meedraait in de hoofdstedelijke drukte, is het echter niet vanzelfsprekend dat de knop tijdens de zomer volledig omgedraaid wordt. Maar dat maakt de plotse tempowissel er niet minder aangenaam om.

Het overgrote deel van de Atheners laat de hoofdstad in augustus voor een paar weken achter zich. Velen zoeken de eilanden op. Kreta, de Cycladen, en de andere Griekse pareltjes zijn populaire zomerbestemmingen bij de buitenlandse toeristen. Niet meer dan logisch dat de Grieken zelf net zo dol zijn op hun eilanden. Ook de Peloponnesos is een veelgekozen reisdoel onder de Atheners tijdens de zomer. En heel wat inwoners van de hoofdstad gaan ook gewoon voor een paar weken terug naar het eiland, de stad of het dorp waar hun ouders vandaan komen. Veel verschillende bestemmingen, één conclusie: Athene is leeg dezer dagen. Genieten zolang het duurt, heb ik geleerd.

Want nagenoeg geen verkeer op de Atheense verbindingswegen. Toegegeven, het verkeer op de A1, die het noorden van Athene met Piraeus in het zuiden verbindt, valt tijdens de rest van het jaar doorgaans ook wel mee buiten de spitsuren. Maar de 12 kilometer van Metamorfosi naar het werk afleggen in nog geen 15 minuten: het blijft een exclusief zomers voorrecht.

Op het werk zelf dan. Amper auto’s in de ondergrondse parkeergarage. In overeenstemming met de rest van Athene is ook het merendeel van het personeel bij ons op vakantie. Voor de collega’s die zich wel (nog of alweer) op kantoor bevinden, zijn het zeker niet de zwaarste werkdagen. Vergaderingen worden wegens afwezigheden tot een mimimum herleid,  projecten staan grotendeels op een laag pitje tot na augustus, wanneer de meeste werknemers terug zijn. In augustus haal je het hier weekend zonder enig gevaar op een burn-out.

En voor wie denkt dat het weekend zelf maar een saaie boel moet zijn in een leeggelopen stad: think again. De overgebleven inwoners verzamelen aan de strandbars van de Atheense Riviera, waar de sfeer steeds gezellig is. Gezellig, maar nooit echt te druk.  Oostendse of Blankenbergse toestanden, waarbij het beetje kust dat België heeft compleet overrompeld wordt bij elke zomerse zonnestraal, die kennen ze hier in Athene niet echt. Het helpt natuurlijk dat hier aan strand geen gebrek is: de kustlijn van de Riviera, de zuidkust die loopt van Piraeus tot Sounio, is op zich al ongeveer even lang als de hele Belgische kustlijn. En dan hebben we het nog niet eens over de Atheense oostkust, waar plaatsjes als Marathon, Rafina en Nea Makri al even fijne stranden aanbieden. Met andere worden: meer dan genoeg strand en zee voor wie tijdens augustus in Athene achterblijft.

Zelf plannen we op donderdag – feestdag vanwege Maria-Tenhemelopneming – alvast opnieuw een strandbezoekje aan Varkiza, waar de ouders van m’n vrouw wonen. De laatste week van augustus trekken we dan met de wagen naar Kalamata, onze vakantiebestemming voor deze zomer. Om daarna weer lekker uitgerust aan het drukke Atheense najaar te kunnen beginnen.