De afgelopen week stond in ons gezinnetje een beetje in het teken van baby-allergie. Aris, onze pasgeboren Grieks-Belgische hybride, mag dan wel heel erg “alive and kicking” zijn, hij blijkt niet immuun voor baby-kwaaltjes.

De hele allergiepaniek is al een tijdje aan de gang. Een aantal weken na de geboorte ontdekte het arendsoog van mijn vrouw een minimale hoeveelheid bloed in de luier. Zo miniem dat ik het zelfs niet had gezien, maar meer was uiteraard niet nodig voor mijn vrouw om in allerijl onze kinderarts, mevrouw Hanioti te bellen. Mevrouw Hanioti raadde aan om de zogenaamde Meyer-test te laten uitvoeren: een test waarbij een staal van de luierinhoud forensisch onderzocht wordt op de aanwezigheid van hemoglobine. Een officiële bevestiging van de aanwezigheid van bloed dus. Een beetje tijdverlies, naar mijn lekenmening. Maar goed, ik ben geen arts. Met de staal van de luierinhoud moesten we naar het Bioiatriki, een diagnosecentrum in Kifisia. € 10 per diagnose, na tussenkomst van onze verzekeraar Groupama, en met de melding dat mits een negatieve diagnose de test herhaald moest worden. De volgende dag kwam het verdict: uitslag negatief. Dus nogmaals naar het Bioiatriki met een staal van de luierinhoud. Ditmaal was de uitslag wel positief: er was dus wel degelijk bloed aanwezig. Wat we eigenlijk al vóór de twee tests wisten.

Mijn vrouw belde zoals afgesproken de kinderarts op, met de melding van de positieve uitslag. Mevrouw Hanioti herhaalde wat ze tijdens het vorige gesprek ook al vermeld had: aangezien de Aris de borst krijgt, was de meest plausibele oorzaak een allergie van de baby voor een of meerdere zaken in de voeding van mijn vrouw. Haar voorstel was dus het schrappen van een aantal ingrediënten uit de voeding, in de eerste plaats zuivelproducten. Ze had nog een bijkomende suggestie: een bezoek aan een allergoloog. Ze gaf er meteen ook twee aanbevolen allergologen bij. De eerste bevond zich niet ver van onze woning in Marousi, maar het was de tweede allergologe, in het veel verder gelegen Ilioupoli, die ze toch nog net iets nadrukkelijker aanbeval. En uiteraard maakte geen van beide aanbevolen specialisten deel uit van het Groupama-netwerk.

Zonder kennis van zaken, en de beste zorgverlening voor Aris in gedachten, opteerden we uiteindelijk voor de allergologe in Ilioupoli, mevrouw Piskou. Tijdens de eerste inleidende consultatie breidde de allergologe, die net als onze kinderarts nog een betrekkelijk jonge dame bleek te zijn, het advies van de kinderarts uit over welke ingrediënten mijn vrouw het best kon mijden. Ze stelde ons ook alvast gerust: de symptomen waren zeker niet al te zorgwekkend, hoogstwaarschijnlijk een lichte allergie. Het schrappen van de ingrediënten leek een impact te hebben, maar desondanks bleek nu en dan nog steeds een minieme hoeveelheid bloed aanwezig in de luiers. Nogmaals een telefoontje naar de allergologe dus, die vond dat het tijd was voor het echte werk: in een reeks van consultaties zou ze proberen te achterhalen wat precies de oorzaak van de allergie was. En dat was dus de afgelopen week.

Maandag was stap 1: afspraak om 19.30 u. in haar kantoor, met een aantal voedingswaren die deel uitmaakten van de eetroutines van mijn vrouw. En met de baby uiteraard.  Mijn aanwezigheid was eigenlijk niet nodig, maar aangezien mijn vrouw zelf liever niet rijdt, was ik zoals gebruikelijk de chauffeur van dienst. Gezien het verhoogde woon-werkverkeer besloten we, net als tijdens ons eerste bezoek een tweetal weken terug, de tolweg te nemen. Het gebruik van de zogenaamde Attiki Odos kost dan wel € 2,80, maar in ruil krijg je een eenvoudige, verkeersvrije route van het noordwesten naar het zuidoosten van Athene, met bij momenten een prachtig zicht op de stad en het omliggende gebergte. Ondanks de veronderstelde eenvoud van de route én het gebruik van een navigatiesysteem slaagden we er toch in om halverwege het traject ongewild de tolweg te verlaten. Net als tijdens ons eerste bezoek trouwens. Ik krijg wel eens de opmerking dat ik het oriëntatievermogen van een vrouw heb. Nu, dat is in de eerste plaats een belediging voor de vrouwen, want mijn oriëntatievermogen ligt zeker nog een stuk onder dat van de gemiddelde vrouwelijke chauffeur. Tenzij we mijn eigen vrouw als maatstaf nemen misschien.

Na een half uurtje – en twee keer € 2,80 aan tol – arriveerden we in Ilioupoli. Parkeerplaats vinden ging gelukkig een pak makkelijker dan tijdens ons eerste bezoek, en klokslag 19.30 u. stonden we in de praktijk van de allergologe. Mijn vrouw voerde het woord, ik was – net als tijdens ons eerste bezoek – niet meer dan figurant. Totnogtoe waren de meeste artsen en specialisten die we tijdens de pre- en postnatale routinebezoeken ontmoet hebben, zelfzeker genoeg om de gesprekken in het Engels te voeren en me dus actief te betrekken. De allergologe leek het echter liever in het Grieks te houden, waardoor ik me dan maar beperkte tot het entertainen van Aris. Ik zag wel hoe ze de meegebrachte voedingsproducten in een aantal klevers verwerkte, en die vervolgens op de rug van Aris aanbracht. De klevers zouden donderdag en vrijdag kunnen aantonen of en voor welke ingredienten Aris allergisch is, liet mijn vrouw me achteraf weten. Met andere woorden: donderdag en vrijdag terugkomen.

Op donderdag stonden we bijgevolg opnieuw om 19.30 u. met de baby in Ilioupoli geparkeerd, na alweer een ritje via de Attiki Odos – ditmaal zonder ongewilde omwegen, een persoonlijk succes. De allergologe verwijderde de klevers en onderzocht de huid van de baby op de eerste resultaten: voorlopig nog geen uitsluitsel, legde ze uit aan mijn vrouw. We werden dus de volgende dag opnieuw verwacht, ditmaal om 17.30 u. Een bezoekje dat ik vanwege m’n werk aan mij moest laten voorbijgaan. Mijn vrouw had er alle begrip voor: vrijdag om 16.30 u. bestelde ze een taxi, en trok ze zonder mij naar Ilioupoli. Rond 19.00 u belde ik haar vanop m’n werk. Vanuit de taxi op de terugweg liet ze weten dat het resultaat semi-positief voor granen was. Gevolg: voorlopig geen glüten meer voor mijn vrouw, en binnen een maand evalueren of het een verschil uitmaakt. Bij de allergologe zelf worden we voor een routineopvolgen pas opnieuw verwacht rond Aris’ eerste verjaardag, binnen 7 maanden.

Voorlopig dus alleszins geen ritjes meer naar Iliopouli. Mij hoor je alvast niet klagen: verkeersflaters en figurantenrollen laat ik sowieso liever aan mij voorbijgaan. De ritjes naar onze kinderarts in Nea Erythraia zijn echter nog lang niet van de baan. Of waar denk je dat we vanavond verwacht worden?