Griekenland maakt zich alweer op voor het orthodoxe paasweekend, een weekje na het katholieke paasweekend. Griekse werknemers krijgen zoals altijd Goede Vrijdag (dit jaar op 26 april) en Paasmaandag (29 april) vrijaf. Het feit dat het hele paasgebeuren dit jaar relatief laat in april plaatsvindt, heeft een bijkomend voordeel: op woensdag 1 mei wordt hier net zoals in de meeste andere landen de Dag van de Arbeid (hier bekend als Ergatiki Protomagia) gevierd. Met andere woorden: voor de Grieken die beslissen om dinsdag 30 april een vakantiedag in te plannen (en dat zijn dit jaar de meeste Griekse werknemers van plan), komt er een verlengd weekend van maar liefst zes dagen aan. Da’s al geen weekend meer, da’s bijna een hele week.

Ik ben een van die gelukkigen die er een zesdaags weekend van gaan maken, dat was al weken geleden beslist. Ik zag het toen ook meteen groots: een uitgelezen kans voor mezelf, m’n vrouw en m’n zoontje om Athene nog eens een paar dagen achter ons te laten om wat andere idyllische plaatsjes in Griekenland te ontdekken. Vergelijkbaar met wat we vorig jaar deden tijdens ons reisje naar Tolo en Nafplio. Maar zoals wel vaker het geval, kwam er uiteindelijk niets van die mooie voornemens. We kwamen er in de afgelopen weken simpelweg niet aan toe om de zoektocht naar een reisbestemming in te zetten. Het werk enerzijds, en een zoontje van bijna 2 jaar anderzijds eisten daarvoor te veel aandacht op. Met als gevolg dat het nu alweer te laat is. Aangezien de meeste Grieken vergelijkbare reisplannen hebben voor het paasweekend, zijn alle interessante bestemmingen ondertussen volgeboekt, en zouden we het met afdankertjes moeten doen.

Goed, het is natuurlijk wel Griekenland, en zelfs de “afdankertjes” zijn hier doorgaans een bezoekje waard. Maar uiteindelijk hebben we beslist om de zesdaagse rustig thuis door te brengen. En da’s zeker geen drama. Reizen met een peuter blijft nog steeds een riscicovolle onderneming, die gemakkelijk op een stresserende ervaring kan uitdraaien, afhankelijk van het humeur van de dag. Dan ben je misschien toch beter af thuis, in je vertrouwde omgeving. En laat ons wel wezen: Athene heeft op zich genoeg te bieden. Een fantastische plek, waarvan ik na 2,5 jaar als resident eigenlijk nog steeds veel te weinig gezien heb. En daar kan ik nu wat aan doen. Een gezellige namiddag in het centrum met m’n zoontje Aris staat alvast op het programma, met wandelingetjes langs Monastiraki, Psyrri, en Plaka. Het toeristische middelpunt van de hoofdstad, waar Aris eigenlijk nog nooit geweest is. Een ander voornemen is een bezoekje aan de zuidkant van de stad. Een ontspannende strandwandeling langs de Atheense Riviera. Als het weer een beetje meewil, zit er misschien al meteen een eerste zeeduik in 2019 in. En waarom niet meteen de oversteek maken naar een van de eilandjes in de buurt van Athene? Salamina, Egina, Angistri… met de ferry amper een uurtje verwijderd van de Griekse hoofdstad, en steeds een dagbezoekje waard. Om maar te zeggen dat tijdens zes vrije dagen veel mogelijk is in en rond Athene.

De beslissing om in Athene blijven zou me ook toelaten om werk te maken van mijn registratie voor de lokale verkiezingen in Metamorfosi, onze woonplaats  in het noorden van Athene. Dàcht ik tenminste. De Griekse gemeentelijke verkiezingen vinden eind mei plaats, en als inwoner zou ik zelfs als niet-Griek stemrecht hebben voor de verkiezingen in Metamorfosi. Alleen had ik me nog steeds niet als officieel inwoner aangemeld bij de gemeente, dus had ik me voorgenomen om dat volgende week even te gaan doen, ruimschoots op tijd voor de verkiezingen. Niet dus. Blijkt namelijk dat inwoners die in mei willen gaan stemmen, zich voor eind februari op de kiezerslijsten hadden moeten inschrijven. Het zal dus pas voor binnen vijf jaar zijn. Misschien maar goed ook, want ik zou echt niet weten aan wie ik hier m’n stem zou moeten geven. Politici in Griekenland zijn al even geloofwaardig als een kerstboom op Pasen. Op de wekelijkse markt krijg ik steeds opnieuw flyers toegestopt van de een kandidaat van Elpida, een lokale partij hier in Metamorfosi. Die man maakt duidelijk werk van het campagnevoeren, maar hij heeft blijkbaar een probleem: als ik m’n schoonouders mag geloven, is de man een oetlul. Inhoudelijke discussies over lokale politiek op z’n Grieks.

Nog volgens m’n schoonouders ligt Syriza voorop in Metamorfosi. Althans, als we de peilingen mogen geloven. Toch maar even afwachten tot eind mei. Want qua geloofwaardigheid moeten peilingen hier in Griekenland niet onderdoen voor de politici.